Dag 8 - 8 sept 2015

8 september van Viana naar Navarrete 23 km 6,5 uur

Wat later dan anders (7.30) vertrokken we hebben er goed geslapen ondanks dat het een tweepersoonsbed was :). Het eerste gedeelte (tot net na Logrono) was best te doen, door zo`n grote stad heen lopen heeft wel wat maar het is best wel druk en je kan nu al merken dat je je op de buitenpaden meer thuis voelt. Het lijkt wat drukker te worden met de Pelgrims want we lopen bijna niet meer alleen, het is zeker (nog) niet hinderlijk maar het valt wel op. In Logrono hebben we de eerste pauze gehouden in het park en daarna volgde er een weg naar een park 2-3 km buiten de stad ( Parque de la Grajera) dat was een mooie vlakke wandeling maar daarna begon het weer , klimmen en dalen waarbij de zon ook nog eens best wel fel scheen (geen wolkje aan de lucht)

Onderweg dit keer niet veel bijzonders meegemaakt maar wat wel leuk was dat we een Spaanse vader met een meisje van denk een jaar of 5 zagen die met een stok amandelvruchten uit een boom probeerde te slaan en ik dacht dat kan ik ook en bij de boom aangekomen sloeg ik er op los met mijn twee wandelstokken tegen de takken van de boom. Het meisje schrok van alle vallende amandelen en dacht ik ze zelf wilde hebben nog verbaasder en blij keek ze toen ik aangaf dat ze allemaal voor haar waren en gelijk begon ze te rapen.

Even liepen we gelijk op met een oudere dame die 68 bleek te zijn , Mary heette , en uit California kwam.
2 jaar geleden had ze de film The Way gezien en dacht dat zou ik ook wels eens graag willen doen.
Dus net als ons getroffen door de mooie beelden die daar in te zien waren. Ik denk dat deze film een enorme impuls gegeven heeft aan het aantal mensen die de Camino inmiddels heeft of nog gaan lopen.

Vermoeid en aardig oververhit kwamen we aan in Navarrete, je merkt dan direct al dat je volgens een aanleerd principe op zoek gaat naar een accomodatie en dat is bij ons (als we niet gereserveerd hebben) dat we zoveel mogelijk de route volgen en aan de rand van de plaats wat zoeken want dan hoeven we de stad niet eerst door al we in de ochtend vertrekken. En zo vandaag aangekomen in El Cantaro waar ze nog een 2 persoonskamer hebben want de rest is al gereserveerd maar dat vinden we dus helemaal niet erg.


Vandaag begon de 2e week en hoe gaat het nu (lichamelijk) met ons ?

Aan het ritme van het lopen, onderdak zoeken, eten, slapen zijn we aardig gewend, voor een buitenstaander kan het dan allemaal hetzelfde lijken maar wij weten dat we elke dag anders ervaren met nieuwe ontmoetingen, ervaringen en verwonderingen het is echt iets wat we iedereen aanraden al is het maar een week om een dergelijke ervaring op te doen. Voorlopig moeten we denk nog 4 weken maar we zijn er positief over.

Wat niet went en wat wel een probleem kan worden zijn toch wel de lichamelijke ongemakken.
Vorige week last van mijn knieen en het gaat redelijk goed (we lopen tenslotte nog steeds) maar je moet er wel goed op letten. Mijn rugzak zit blijkbaar niet helemaal lekker want ik blijf vaak onderweg zoeken naar de juiste stand en vorige week had ik daardoor ook last van mijn schouders en vang dat op door 2 handdoekjes onder mijn shirt te doen waardoor ik dat minder voel. Ook mijn voeten (met name mijn enkels) geven aan dat ze het stijgen en dalen niet echt prettig vinden. 4 dagen geleden mijn eerste blaar ontdekt dus daar direct een blaren pleister op gedaan maar vanmiddag onder de douche begon deze los te laten en nam daarbij een heel stuk vel mee wat niets eens bij de blaar hoorde. Dus daar zit nu een normale pleister op en ik hoop dat het goed gaat met lopen morgen. Ingrid heeft ook wel last van haar knieen en evenals haar voeten heeft ze die regelmatig ingetaped waardoor het beter moet gaan daarnaast heeft ze last van een eigenaardig hoestje wat nog niet echt over gaat. Maar voor de rest gaat alles prima hier ...

Morgen gaan we van de 520 naar de 715 meter en dan weer naar de 490 dus we hebben weer wat te klimmen en te dalen. We willen in iedergeval Najera halen (18 km) en als het goed gaat doorgaan naar Azofra (+ 6 km)