Dag 32 - 2 OKT 2015

Dag 32 -2 oktober 2015 van Boente naar Salceda 24,5 km ( nog 27,5 te gaan)  e eigenaar van de Albergeu gezien en daar wist hij wel wat op, terwijl we buiten zaten kwam hij aan met een koperen ring   (een stuk dunne waterleiding) die hij een aantal keren door zijn handen haalde en vervolgens om de benen van de Amerikaan deed en die zo een tijdje moest blijven zitten dad deed ie dan ook met een glas sterke drank (om de pijn te vergeten). Onderhand waren er twee dames gearriveerd die de Amerikaan blijkbaar eerder had ontmoet want nadat ze hadden in geschreven kwam een van de twee bij hem zitten ook met een glas sterke drank. Na een half uur ging hij met de dames weg en liep nog net zo moeilijk als voorheen dus de alternatieve geneeswijze leek niet geholpen te hebben.

Toen we zelf even later in aan ander restaurant wat gingen eten ( bij ons verblijf hadden we daar niet zo`n vertrouwen in , ook gezien de zelf geplukte paddestoelen die op de bar lagen te drogen) zagen we daar de Amerikaan met de dames en nog 2 andere Pelgims die ook wat gingen eten.

Na ons eten besloten we snel de spullen klaar te gaan zetten want dan konden we weer op tijd vertrekken want nu we op een kamer met slechts 3 sliepen moesten we wel een goede nachtrust krijgen. Maar niets bleek minder waar. Toen we heb bed in stapten was het pas 21.00 , de Amerikaan was er nog niet maar het was ook nog erg vroeg ik deed mijn gehoorapparaat uit en daarmee was het voor mij stil en viel gulukkig al snel in slaap. Toen ik voor de eerste maal wakker werd om weer even wat van het te vele cola vocht moest wegbrengen en uit het stapelbed stapte zag ik dat de Amerikaan er nog niet was, vreemd dacht ik want het was denk al midden in de nacht dacht ik, ik stapte de gang op naar de wc en daar stonden de Amerikaan en een van de dames, ik liep snel door en weer terug zag ik dat het pas 23.00 was. 
 
Even later kwam de Ammerikaan binnen en ik zag ( ik hoorde dus niets) dat  hij tegen Ingrid begon te praten en later weer verdween, Ingrid stond op en probeerde me wat te zeggen maar ik dacht  dat komt morgen wel en probeerde verder te slapen, dat lukte niet al te best, al snel had ik aan alle kanten jeuk, we sliepen in onze eigenslaapzak omdat het het voor kan komen dat het met de hygieene soms niet best gesteld is en ik dacht gelijk het ergste want ik had een extra deken gepakt, het blijf maar jeuken en ik dacht ook nog even dat het kon komen doordat de eigenaar wellicht met een wasmiddel gewassen had waar ik niet tegen kon, dat en het feit dat de Amerikaan ook nog eens met zijn lampje bezig was (Joost mag weten waarvoor) maakte dat ik geen goede nachtrust had.

Om 5.30 maakte Ingrid me wakker ze had het helemaal gehad kon niet slapen en wilde weg dus wij inpakken en om 6.00 waren we vertrokken. Daar vertelde ingrid dat ze de hele nacht bang van de Amerikaan was geweest. Deze bleek flink gedronken te hebben en ze had `m horen zoenen met een van de dames die zo ook weer wat later over haar nek had horen gaan en ze wilde `m niet meer zien en hadden ruzie gekregen en hij vroeg of Ingrid naar haar toe wilde gaan. Daarna zocht hij ook nog een stopcontact voor zijn telefoon en is Ingrid uit bed gegaan om die aan te wijzen en later nog waar hij zijn gewassen kleding terug kon vinden.
Dus begrijpelijk dat Ingrid weer niet had geslapen en weg wilde.
Ik vertelde Ingrid van het jeuken maar dat bleken muggen te zijn Ingrid was ook helemaal lek gestoken normaal heb ik daar geen last van dus blijkbaar zijn de Spaanse muggen wel dol op me.
Van het wasmiddel kon het niet komen want dat bleek hij helemaal niet gebruikt te hebben en terwijl ik dit zo opschrijf bedenk ik dat het wel een alternatief wasmiddel zal zijn geweest. 

Terug naar vanochtend vroeg op weg dus, in het eerst volgende plaatsje zo`n 5 km verder komen we 3 bekenden tegen. Het zijn de ` Musicman`  en een andere man en vrouw die we veel gezien hebben en sinds hij een keer gitaar speelde benoemde Ingrid hem tot ` Musicman`  en zo begroeten we `m onderweg altijd ( zo`n 2 weken al) en hebben ook al een keer bij ons op de kamer geslapen in Samos.

Ze zijn zo tegen de zeventig en de vrouw heeft altijd een band om haar knie en laten de bagage vervoeren.
We raken in gesprek en het blijkt dat het man en vrouw zijn en de Musicman is de broer van de vrouw.
De man is zijn stok vergeten en gaat terug terwijl ik met de vrouw doorloop (en die loopt stevig door) en Ingrid loopt met de ` Musicman`  op.  Zo kom ik er achter dat ze dus man, vrouw en broer zijn, ze komen uit Schotland en zij wilde het altijd al lopen en na haar nieuwe knie 3 jaar geleden is ze er vol voor gegaan en nu gingen dus haar man en broer ook mee. Terwijl we lopen en praten gaat het fout , ze struikelt ergens over en valt plat op haar buik op de grond, ik schrik volgens mij nog meer dan haar en ze verontschuldigd haar helemaal voor het vallen, het lijkt mee te vallen want ze staat vrij snel weer op en loopt gewoon verder.

Als we later toch weer uit elkaar gaan hoor ik van Ingrid dat de `Musicman` sinds 7 jaar weduwe is, zijn vrouw is op haar zestigste in haar slaap gestorven, het maken van music maakt hem blij  geeft ie aan en heeft 2 zoons die bij het ballet zitten, dat zijn weer van die leuke korte extra ontmoetingen waar je weer net even iets meer over iemand hoort, hij had ook al eens een bekende Schotse wandeling gemaakt en daar had ik ook al van gehoord van een collega  en die staat ook bij ons ergens genoteerd dus wellicht gaan we dat ook nog eens doen.

Het lopen gaat verder goed inclusief weer het gebruikelijke ontbijtje onderweg en hoewel we even denken dat we fout zitten komen we voor 12.00 al aan op onze gereserveerde locatie. Daat mogen we nog even niet in onze kamer omdat deze nog schoongemaakt moet worden.

Om 12.45 is het zover we krijgen alvast de sleutel en gaan er naar toe, wat een fijne verrassing is dat om te zien, een eigen slaapkamer met een eigen ingang aan de zijkant van het gebouw met een douche en toilet.
Het is gewoon onbeschrijfelijk hoe blij je daarmee kunt zijn het ziet er ook allemaal nieuw, mooi en fris uit.
Dus direct onder de douche wat eten en toch maar even wat bij geslapen en dan merk je pas hoe moe je bent.
Mogelijk willen we hier morgen niet eens meer weg :)  als je dan even zo zit dan dringt maar weer eens even tot je door wat we eigenlijk al gepresteerd hebben heerlijk om dat zo even op een rijtje te zetten.

Zo en nu maar weer eens in bed voor een echte nacht en voor de zekerheid zetten we de wekkers maar voor het geval we zelfs door blijven slapen want we willen morgen nog wel even 20 km wandelen.