Dag 28 -28 SEPT 2015

Dag 28 - 28 september van Fonfria naar Samos 18 km te lang over gedaan ( nog 127 km te gaan )

Omdat we wisten dat het weer een heftige route kon worden zijn we dit keer extra vroeg vertrokken ( 6.30).
Het zijn heftige afdelingen waarbij de problemen met Ingrid haar rechterknie en onderbeen het niet makkelijker maken en zelfs verergeren. We vorderen niet bepaald erg hard en pas na 2,5 uur zijn we 9 km verder en houden we een ontbijt pauze, we zien het meisje zitten wat vannacht boven ons sliep en die zat met een zak ijsklontjes op haar knie en kon bijna niet lopen dus ze zal haar planning van 30 km vandaag niet gaan halen.

Ik probeer Ingrid haar been en knie nog wat te masseren maar de geringste aanraking doet al zeer.
Na de pauze kunnen we kiezen uit twee richtingen Ingrid hoorde al dat er een vlakke en een oude maar vol met stijgingen en dalingen zou zijn, als we eenmaal op weg zijn blijkt dat we de verkeerde gekozen hebben en terug gaan is dan geen optie maar dus het pad maar volgen. Ingrid zet de MP3 speler weer in en ik ga maar weer verder met mijn eigen persiflage van ` De pelgrim en de Non` te zingen waarvan ik de tekst hier maar niet zal opschrijven maar ook mijn aandacht is dan even op wat anders gericht.

Het is gewoon balen van Ingrid haar knie en been, de afstand is het niet en we hebben meerdere malen een dergelijk onbegaanbare weg bewandelt maar dit is echt niet leuk meer. Maar Ingrid is een doorzetter dat wist ik wel maar zet ( naar mijn idee) soms iets te veel door want als ze een stijging op het pad ziet dan denk ze niet zeuren maar doorgaan en dan ben ik er vanaf maar na die stijging komt vaak een volgende en zo blijf je bezig terwijl je dan maar beter wat langzameraan kunt gaan dan hou je de boel een beetje heel (lijkt mij dan).
Maar dat is dan tegendovenmans oren gezegd en uitlenen van mijn gehoorapparaat heeft dan echt geen nut.

Zo modderen we dan maar aan tot we opeens iemand een rolstoel zagen duwen en dat op zo`n onbegaanbaar bospad, we lopen er naar toe en zien dat het twee vrouwen zijn, beide rond de 50 denk en de begeleidster krijgt de rolstoel bijna niet vooruit. Ingrid neemt mijn stokken over en ik pak de rolstoel over, dat heb ik geweten met bijna 500 meter duwen en trekken maar ze waren er heel blij mee.
Ze kwamen uit Italie ( Elisabeth en Rosa) en doen een speciale route voor rolstoelers maar hadden dus ook de verkeerde route genomen ( het voordeel was wel dat je daar dan bijna alleen liep) na de 500-600 meter leek het pad beter te gaan en namen we afscheid. Maar na 300 meter zagen we het al dat gaan ze hier weer niet redden dus ik weer terug om ze te waarschuwen, maar ze hadden al beslist dat het het niet ging worden en hadden een weg naar de snelweg gevonden, ik riep ze nog even na dat het een juist beslissing was en ging weer verder.

Volgens het boekje zouden we naar Samos lopen maar de dorpjes waar we doorheen kwamen ( schilderachtig om te zien overigens) gaven iets heel anders aan en dat konden we dus even niet gebruiken.
En dan opeens een bord Samos 700 meter gelukkig leek dat aantal dit keer aardig te kloppen en vanaf een heuvel zagen we het klooster van Samos al liggen waar we rond 13.00 binnen lopen.

We nemen de eerste Albergue die we tegenkomen en Ingrid is blij dat ze kan stoppen en douchen.
Daarna weer als gebruikelijk een broodje en wat drinken en alles lijkt weer vergeten te zijn maar helaas gaat dat voor de pijn bij Ingrid niet op. We bekijken wat voor morgen het handigst is en dat is niet de route volgens ons boekje maar denk maar tot aan Sarria maar denk de fietsersroute via de auto weg en dan hopen dat dat wat vlakker is en daardoor de benen wat rust krijgen.

Terug in de Albergue blijkt dat Elisabeth en Rosa daar ook hun intrek hebben genomen en ze geven nog even aan dat ze zagen dat ik terug was gelopen en waren daar heel dankbaar voor.
Ook zien we onze Italiaanse Australieers die blijken in het Klooster te overnachten ze spreken ook Elisabeth en Rosa aan die hadden ze de vorige dag ook ontmoet.

Als we om 19.00 willen gaan eten dan blijkt deze gesloten en halen we bij de supermarkt wat ingridienten en maken zelf wat soep ( dat was makkelijk want zat kant en klaar in een blik) en spaggetti .
Het smaakt prima en daarna pakken we de spullen alvast bij elkaar zodat we morgenvroeg de rugzakken mee kunnen pakken van de slaapzaal zonder de anderen te veel te storen en dan beneden verder inpakken zodat we weer vroeg op pad kunnen om toch weer wat km te kunnen maken.

Tot 2 dagen geleden hadden we nog geen geplande datum voor een terugreis maar gisteren konden we voor een redelijke prijs ( 200 euro met rugzakken) een ticket boeken van Santiago naar Amsterdam voor dinsdag 6 oktober dus dat hebben we dan ook maar gedaan.
Wat ik graag zou willen is op 4 okt Santiago de Compastella binnen wandelen want dan wordt onze oudste kleindochter ( Fien) 1 jaar dus dat zou een mooie combinatie zijn, onder normale omstandigheden moet dat haalbaar zijn maar dan moeten de beentjes wel mee gaan werken.
We hopen morgen op een goede (en vlakke) route en zien wel weer hoe ver we komen.