Dag 24 - 24 sept 2015

Dag 24 - 24 september van  Foncebadon naar Molinaseca  19 km  6 uur ( nog 219 km te gaan)

Blijkbaar was het toch iets te koud vannacht en sloeg dat op mijn blaas want ik ben er wel vier keer uit geweest en dat heb ik anders nooit. Dat is dan best wel weer een heel gedoe, met een gedimd zaklampje uitkijken dat je niet over kleding of slippers valt en daardoor op het bed van een ander. Doordat we zelf als eerste konden kiezen kijken we juist daarvoor altijd uit door niet in het looppad naar de toiletten een bed te hebben. Maar het is dus allemaal goed gegaan en wat ook fijn was dat iedereen er wel op tijd uit was of wilde dus om 6.00 ging het gewone licht aan dus dit keer geen stiekum gedoe in het donker.

Het ontbijt hadden we er bij genomen dus ook in de ochtend met flink wat anderen gezamelijk gegeten, in eerste instantie baalde ik even want ik dacht een lekker bakje thee te nemen en ze hadden alleen groene thee (dus Annet , ik lust inderdaad niet alles)  maar ik had zelf nog een zakje muntthee uit de tijd dat we de thermoskan nog hadden dus is het toch nog goed gekomen.

Cruz de Ferro.

Dat zou het hoogtepunt van deze dag moeten worden, daar hadden we al veel over gehoord en foto`s van gezien. Maar wat viel dat tegen zeg, ten eerste al de plek langs een gewone weg met veel picknick plekken er omheen ik denk voor dagjes mensen, dan de stenen zelf ik dacht dat het alleen stenen waren die door Pelgrims zelf mee gebracht waren maar  voor mij leek het net alsof ze er een partij stenen neergegooid hadden en daarna dat er wat persoonlijke stenen neergelegd zijn. Maar goed als er veel zijn die er een goed gevoel bij hebben dan is dat voor hen prima want daar gaat het ook om om je persoonlijke gevoel.
Voordat ik de tocht begon wilde ik zelf wat steentjes van het graf van mijn ouders meenemen gewoon omdat me de gedachte ze mee te nemen en daar achter te laten me vooraf wel een goed gevoel gaf. Ik baalde dus de afgelopen weken dat ik dat vergeten was maar nu ik dit heb gezien weet ik ook zeker dat ik ze daar niet achter gelaten had ze waren dan gewoon mee terug gegaan, dus volgens Ingrid was het niet toevallig dat ik ze vergeten was maar was dat de reden. We zijn dus een hoogtepunt gepasseerd maar een illusie armer.

Terug naar de wandeling vandaag, zoals gisteren al aangegeven en zoals op het route plaatje van gisteren te zien was zou het weer een zware tocht worden. Maar dat het zo bergafwaarts met ons zou gaan had ik ook weer niet verwacht. De laatste weken was het natuurlijk redelijk vlak  maar dat was vandaag echt over.
Over een afstand van 14 km zijn we ruim 900 meter gedaald. En dat waren paden die nog erger waren dan de eerste week bij het afdalen.  Maar het uitzicht wat we hadden en 2 dorpjes (Acebo en Riego de Ambros) die we vandaag passeerden maakten een hoop goed dat zijn weer van die kadootjes die we  dagelijks op onverwachte ogenblikken in onze schoot geworpen krijgen. Maar het hakte er dus ook wat tijd betreft aardig in en pas om 13.30 waren we in Molinaseca en waren we zo op dat we besloten niet nog eens de 8 km extra te doen en gingen direct op zoek naar een ` Casa Rural`  omdat ze daar meest wel iets voor 2 personen hebben.
We komen terecht in El Reloj, het ziet er wat luxe uit en nemen daar een kamer voor 2 met een eigen badkamer voor € 35,00  met ontbijt.

Het is een echt Pelgrims plaatsje waar we zitten, veel mogelijkheden om te verblijven en dat willen er veel na een dergelijke wandeling en binnen enkele uren zit alles zo te zien (aan de zoekende Pelgrims) aardig vol.
We slenteren wat door het stadje, laten onze voeten en afkoelen in de rivier, nemen een paar drankjes op een terras en als om 5 uur de plaatselijke kerk open gaat gaan we toch even binnen kijken. Eerder op de middag hadden we in Riego de Ambros ook al een kerkje bezocht (als we langs lopen en ze zijn open dan kunnen we dat soms niet laten) en daar hadden ze even als in deze kerk echte kaarsjes om aan te steken dus hebben we er vandaag 2x3 aan gestoken.

Toen we om 19.00 wilde gaan eten kwamen er een paar wielrenners langs die onderdak zochten maar op diverse plekken al te horen hadden gekregen dat het vol was. Ik probeerde de eigenaar van ons verblijf te bereiken maar daar was alles al dicht. De wielrenners kwamen uit Engeland en waren vanochtend uit Leon vertrokken (100 km) helaas konden we ze dus niet helpen maar toen we zelf bij een klein restaurantje wat wilden gaan eten stond daar dat ze ook kamers verhuurden en vroeg direct of er nog vrij waren en dat was ook het geval, dus holde ik even terug en zag de wielrenners nog staan en wees ze op de vrije kamers.
Later zagen we ze nog even en ze gaven aan dat het gelukt was dat was wel fijn om te horen want zelf zouden we ook  fijn vinden geholpen te worden.

Het eten was verrassend (het was een klein familiezaakje zeker niet voor de grote massa wat ook nog eens extra gezellig maakte) ) maar dat kwam ook omdat de hele kaart in het Spaans was, we hebben wel getracht het met de geleerde woordjes en een vertaalboekje te achterhalen maar dat lukte niet helemaal en we lieten ons dus maar verrassen en dat is dus gelukt, heerlijke patatas Bravas met 4 verschillende sausjes vooraf, tortilla chips met kruidige gehakt en een soort lasagna met bruinbrood om in te dippen. Het was weer eens anders dan een Pelgrimmenu en even leek het wel een avondje uit  maar na afloop moesten we waarheid weer onderogen zien, op tijd naar bed en morgen  weer een fikse wandeling.
Gelukkig niet zo erg als vandaag maar we willen we de 8 km die we vandaag niet gedaan hebben op een of andere manier er bij doen.