Dag 23 - 23 sept 2015

Dag 23 - 23 september  van Astorga naar Foncebadon  26 km  8  uur  ( nog 237 te gaan) 

Het slapen op de grote zaal ging eigenlijk best wel goed, door het open raam hadden we frisselucht genoeg en volgens Ingrid viel de herrie ook mee en het voordeel in de ochtend was dat er meerdere vroeg op wilde staan dus om  6.00  waren we ( welliswaar in het donker) weer aan het pakken om om 6.45 weer het pand  te verlaten.  In het donker liepen we nog even verkeerd ( gele pijl gemist) maar dat hadden we in geval al na 300 meter door dus we hebben niet al teveel extra gelopen.

Ons ontbijtje  namen we na 8,5 km en dat was ook wel nodig want ik kwam niet echt goed op gang vanochtend en dan zit je wel eens te kibbelen om niks ( gelukkig niet vaak maar soms gebeurt dat wel eens)  en na het ontbijt ging het ineens een stuk beter0 op zich was de weg dit stuk niet echt slecht en na nog eens 4 km namen we nog een koffie en thee en daar ontmoeten zagen we ook onze Italiaanse Australiers  en hebben we gelijk maar om een foto gevraagd voor dat we ze echt uit het oog verliezen zoals waarschijnlijk met onze andere 3 Italianen en de duitse Medicinman ook gebeurt is want die hebben we al meer dan een week niet gezien. Bij deze stop maakten we ook nog even praatje (nou ja ik vroeg wat maar omdat ze alleen Frans spraken nam Ingrid het over) met een Frans stel dat uit Frankrijk vertrokken was maar het bijzondere was dat ze een hond ( Husky)  bij zicht hadden die met 2 kleine zijtasjes ook mee liep. Hij had een Caminoschelp om zijn nek en hij had ook een eigen Pelgrimspaspoort dus kreeg zijn eigen stempels. Dat was wel leuk om te zien we hadden er wel over gehoord maar nog geen hond gezien.

2 km voordat we op onze eindbestemming van de dag aankwamen zagen we op eens de Ierse familie weer tegen en dat had ik echt niet verwacht, die zijn dus gisteren een flink stuk verder gelopen , overnacht in de tent en vervolgens ook denk weer vroeg op pad gegaan. Het  pad waar ze liepen was voor ons al onbegaanbaar en als je dan zag hoe ze er met de kinderwagen vol spullen overheen gingen ongelofelijk.

Om 12.00 kwamen we al aan op onze eindbestemming zoals we dat ingedachte hadden voor vandaag nl   Rabanal del Camino na 20 km lopen. Omdat 12.00 wel erg vroeg was om te stoppen besluiten we een Albergue te bellen in de volgende plaats (Foncebadon na 6 km) zodat we er zeker van zijn niet 6 km voor niets te lopen. Dat lijkt te lukken en na wat brood gekocht te hebben voor onderweg gaan we 12.30 weer verder op naar Foncebadon  het laatste plaatsje voor ` Cruz de Ferro`. Dat hebben we geweten  het was een klim van bijna 300 meter  en over paadjes dat wil je niet weten, Ingrid had haar MP3 weer ingezet en toen die er na bijna 1,5 uur mee stopte ( accu op) zei ze hard op dat ze maar één ding wilde en dat was dat ze eindelijk eens het dorp zag en het mooie was dat direct na deze uitspraak er een opening was tussen de struiken en er gebouwen van het dorpje zichtbaar waren. Dat gaf extra energie en het loopje kwam er weer, toen we een half uur later het dorp binnen liepen dachten waar zijn we nu weer beland, het zag er allemaal zo vervallen uit dat je dacht waar moet men hier nu slapen. Het blijkt een oud verlaten dorp te zijn geweest waar men nu door de vele Pelgrims weer wat gebouwen heeft op geknapt (of niet) om Pelgrims onderdak aan te kunnen bieden (uiteraard met een commerciële gedachte). Hoe we het voor elkaar hebben gekregen weet ik niet maar we zitten wel weer in het meest alternatieve van het hele plaatsje. Het overnachten kost 5 euro per bed en 9 euro voor het diner dus we nemen het weer All Inclusieve  en voor 28 euro zijn we klaar.
De bedden blijken echter alleen matrassen te zijn die naast elkaar in een vermoedelijk oude stal achter op het (naar onze maatstaven sterk verwaarloosde) erf van het hoofdgebouw op de grond liggen. Het is ook wat ingericht als een soort sfeer ruimte en er hangen posters van Bhagwan en andere spirituele figuren. 
De ruimte is echter wel lekker koel dus het slapen moet wel lukken vannacht.

We kunnen er wel lekker douchen en wassen ook maar wat kleren het is nu toch erg zonnig.
Daarna is het tijd voor een broodje want dat hadden nog niet op en bezichtigen we ook het plaatsje nog even.
Zoals op de foto`s te zien is is het bijna geen dorp te noemen. Wat er redelijk of goed uit ziet zijn de verblijven voor de pelgrims en dat zijn er een stuk of 5 bij elkaar en meer is er niet (te doen).

Onze Albergue mag dan wel alternatief zijn maar het trekt wel veel mensen aan en het is in de middag al snel een gezellig boel zeker als er ook nog eens iemand een gitaar heeft een liedjes gaat spelen.
Het blijft elke keer weer mooi te zien hoe mensen elkaar weer begroeten die elkaar dagen of soms weken  niet hebben, zo zagen wij vandaag Jerry uit Ierland weer eens die hier ook blijkt te logeren.

Het avond eten is eenvoudig een grote steelpan met een soort vegatarische Paella, salade en ijs of Yogurt toe  maar wat het gezellig maakt is dat je met z`n allen aan tafel zit , dit keer met een Italiaans echtpaar, Jerry een Canadees en een dame uit Amerika.

Morgen staat een van de hoogte punten ons te wachten nl ` Cruz de Ferro`   dat er bekend om staat dat veel mensen er een steen ( vaak meegenomen vanaf huis) achterlaten die dan symbool staat voor (veel) problemen of andere zaken waar men mee zit en deze dan op deze manier achter zich laat.  Ik ben blij dat we dus nu al hier zijn en morgen niet eerst (in het donker) de route moeten lopen die we vanmiddag gedaan hebben.

Morgen gaan we dus weer een mijlpaal bereiken.