Dag 22 - 22 sept 2015
22 september 2015 - Astorga, Spanje
Dag 22 - 22 september 2015 van San Martin del Camino naar Astorga 24 km 6 uur ( nog 263 te gaan)
Vandaag weer eens met een ontbijtje op weg. Evenals het avondeten was ook dit goed verzorgd.
Het slapen was wat minder maar dan kan ook bijna niet anders met 8 mensen op een grote kamer waar geen raam open stond en volgens Ingrid was er ook een flink aan het snurken (ik was het dit keer niet) dus Ingrid heeft weer eens weinig geslapen want die wordt al van ieder geluidje wakker.
7.00 weer de deur uit en op naar Astorga, het begin was redelijk vlak maar zoals al eerder geschreven gaan we de komende dagen een paar heftige dagen te gemoet met flinke beklimmingen en dalingen, we passeerden een stadje met een lange stenen bogenbrug naast grote grasvelden waarvan we later zagen dat ze voor riddertoernooien gebruikt werden helaas niet toen wij er doorheen liepen want dat had ik wel eens mee willen maken.
Na het stadje konden we kiezen tussen de gewone en een route langs de snelweg (die 2 km korter was) helaas kozen we voor de kortste route en die bleek die erg lawaaiig en eentonig. Na zo`n 14 km zagen we een tankstation en besloten daar wat te drinken , die gedachte hadden meer Pelgrims en daar kwamen we onze Italiaanse Australiers weer tegen en vertrokken weer gelijktijdig, terwijl ik hele gesprekken had met Leonardo stapte Ingrid gelijk op met zijn zwager John. Zo kwam ik o.a te weten dat Leonardo 3 dochters heeft ( Carolina, Maria en Laura) en 5 kleinkinderen. Hij heeft 2 zussen en vindt het jammer dat na zijn overlijden zijn familienaam dus verdwijnt. Hij loopt niet zo snel en daar is zijn zwager dan weer niet zo blij mee (dat hoorde ik dan weer van Ingrid).
Even voor Astorga gaan we weer ons eigen weg ( we komen elkaar denk nog wel tegen) en zo tegen 13.00 staan we voor de kathedraal . We lopen nog wat verder opzoek naar een onderkomen maar aan de rand van de stad blijkt niets te zijn dus wij weer terug. Daar komen we in het centrum terecht in de Augberge San Javier.
Het ruikt er naar wierook en ja kan er ook Reiki / massage krijgen dus het komt een beetje wazig over . Het doet ook wat flowerpower achtig aan maar trekt ons meer dan de Hippie van een paar weken terug.
Een kamer voor 2 zit er niet in maar ze hebben er wel een waar denk wel 50 bedden staan, na het inschrijven zijn de instructies heel simpel, ga maar naar de 2e verdieping en zoek maar een bed uit. Zo gezegd zo gedaan we kiezen op de grote zolder een stapelbed uit dicht bij een raam zodat we verrzekerd zijn van wat frisse lucht.
Daarna weer wat douchen en op een terrasje, tegen over de Kathedraal, wat gegeten, daar zien we ook weer een aantal mensen die we in het vorige verblijf ook al tegen kwamen en op zich is dat logisch een afstand van 24 km is net mooi. Ik zie ook onze tekenaar zitten en kijk even over zijn schouder mee want hij was weer aan het tekenen geslagen. Opeens wordt hij gevraagd om een foto te nemen ( dat komt vaker voor ik bied het ook vaak zelf aan als ik wat Pelgrims zie en is dan ook vaak de eerste aanzet voor een gesprek) van een stel dat een echtpaar met kinderen heeft ontmoet die ook de Camino lopen ze willen met elkaar op de foto.
Het echtpaar met de kinderen had ik vanochtend eerder gezien, ze vielen direct op omdat ze een kinderwagen bij zich hadden waarop een hoop bagage zat en dan natuurlijk de twee kleine kinderen ( tussen de 5 en 10 schatte ik) die ook elk een eigen rugzak hadden. Het was een stel dat me deed denken aan personages uit een Amisch gemeenschap of het Kleine huis op de Pairie (of hoe je dat ook schrijft).
Vanaf ons terrastafeltje zagen we ze bij een fonteintje staan en Ingrid dacht dat het wel eens Nederlanders konden zijn. We besloten (nieuwsgierig als we waren) langs te lopen en kijken wat voor taal ze spraken.
Dichter bij gekomen dacht ik wat kan mij het schelen ik vraag het gewoon. Het waren geen Nederlanders maar kwamen uit Ierland. Ze waren op 27 augustus uit St.Jean Pied de Port vertrokken, en waren van plan de hele Camino te doen.
Ze sliepen in een eigen tent en kookten ook zelf, de kinderen een jongen en een meisje waren 7 en 9 jaar oud.
Op de vraag of ze het ook leuk vonden antwoorde de vader dat het opstaan (ik weet niet hoe vroeg) wel wat problemen gaf. Dat ze nu al hier zijn betekent dus wel dat ze ook al 500 km gelopen hebben en dat voor kleine kinderen en ik weet over wat voor ondergronden en beklimmingen en dalingen dan is dat toch een hele prestatie. Enerzijds klopt het niet dat je dit met kleine kinderen doet, anderzijds zie ik het ook weer heel geromantiseerd en zie er in gedachtte al een hele film over aan me voorbij gaan.
Rond 17.00 bezoeken we de Kathedraal en het bijbehorende Museum en ook dit keer is weer geweldig mooi om te zien hoe ze zoveel jaar geleden zulke mooie dingen konden maken zonder de kennis en technieken van nu.
In de avond eten we wat simpels en daarna (het is dan al weer 20.00) ga ik aan dit blog werken.
Morgen gaan we weer wat klimmen om donderdag echt een zware dag te hebben.
Hilde:
Wij hebben het programma ook gezien, ook het eerste deel waarin ze elkaar ontmoeten en de herberg begonnen en het vervolg een jaar later waarin de kleine erbij kwam. Het is even kijken of het met onze (dagelijkse) planning uitkomt anders gaan we zeker langs.
Sheila:
Ondanks de vroege starts hebben we geen bijzondere dieren gezien, ik weet nog wel dat we dat bv in Tsjechie wel hadden maar hier tot nu toe niet veel bijzonders. Wel de 2 wilde honden van de week en er zijn ook veel zwaluwen, wat wel jammer is is dat de ooievaar tijd voorbij is want elke kerk heeft wel 1,2 of 3 ooievaarsnesten op de kerktoren. We hadden nog wel verwacht beren op de weg te zien maar ook daar hebben we nog niets van gemerkt, dus het boek ` Beren op de weg` blijft nog even dicht.
Allen:
Onze ` belevenissen ` gaan meest over ontmoetingen met andere Pelgrims en om je daarbij een voorstelling te kunnen maken zou een foto natuurlijk wel mooi zijn. Maar we vinden het net even te ver gaan om zomaar even te vragen of ze ( of met ons ) op de foto willen. Mocht het zo uit komen dat dat wel kan dan doen we dat natuurlijk wat we vinden het zelf ook wel fijn om later nog eens wat gezichten te bekijken.
Zo nu is het wel weer even genoeg voor vandaag , even dit uploaden en dan eens kijken hoe het slaapt met 50 man / vrouw op een zolder.
Vandaag weer eens met een ontbijtje op weg. Evenals het avondeten was ook dit goed verzorgd.
Het slapen was wat minder maar dan kan ook bijna niet anders met 8 mensen op een grote kamer waar geen raam open stond en volgens Ingrid was er ook een flink aan het snurken (ik was het dit keer niet) dus Ingrid heeft weer eens weinig geslapen want die wordt al van ieder geluidje wakker.
7.00 weer de deur uit en op naar Astorga, het begin was redelijk vlak maar zoals al eerder geschreven gaan we de komende dagen een paar heftige dagen te gemoet met flinke beklimmingen en dalingen, we passeerden een stadje met een lange stenen bogenbrug naast grote grasvelden waarvan we later zagen dat ze voor riddertoernooien gebruikt werden helaas niet toen wij er doorheen liepen want dat had ik wel eens mee willen maken.
Na het stadje konden we kiezen tussen de gewone en een route langs de snelweg (die 2 km korter was) helaas kozen we voor de kortste route en die bleek die erg lawaaiig en eentonig. Na zo`n 14 km zagen we een tankstation en besloten daar wat te drinken , die gedachte hadden meer Pelgrims en daar kwamen we onze Italiaanse Australiers weer tegen en vertrokken weer gelijktijdig, terwijl ik hele gesprekken had met Leonardo stapte Ingrid gelijk op met zijn zwager John. Zo kwam ik o.a te weten dat Leonardo 3 dochters heeft ( Carolina, Maria en Laura) en 5 kleinkinderen. Hij heeft 2 zussen en vindt het jammer dat na zijn overlijden zijn familienaam dus verdwijnt. Hij loopt niet zo snel en daar is zijn zwager dan weer niet zo blij mee (dat hoorde ik dan weer van Ingrid).
Even voor Astorga gaan we weer ons eigen weg ( we komen elkaar denk nog wel tegen) en zo tegen 13.00 staan we voor de kathedraal . We lopen nog wat verder opzoek naar een onderkomen maar aan de rand van de stad blijkt niets te zijn dus wij weer terug. Daar komen we in het centrum terecht in de Augberge San Javier.
Het ruikt er naar wierook en ja kan er ook Reiki / massage krijgen dus het komt een beetje wazig over . Het doet ook wat flowerpower achtig aan maar trekt ons meer dan de Hippie van een paar weken terug.
Een kamer voor 2 zit er niet in maar ze hebben er wel een waar denk wel 50 bedden staan, na het inschrijven zijn de instructies heel simpel, ga maar naar de 2e verdieping en zoek maar een bed uit. Zo gezegd zo gedaan we kiezen op de grote zolder een stapelbed uit dicht bij een raam zodat we verrzekerd zijn van wat frisse lucht.
Daarna weer wat douchen en op een terrasje, tegen over de Kathedraal, wat gegeten, daar zien we ook weer een aantal mensen die we in het vorige verblijf ook al tegen kwamen en op zich is dat logisch een afstand van 24 km is net mooi. Ik zie ook onze tekenaar zitten en kijk even over zijn schouder mee want hij was weer aan het tekenen geslagen. Opeens wordt hij gevraagd om een foto te nemen ( dat komt vaker voor ik bied het ook vaak zelf aan als ik wat Pelgrims zie en is dan ook vaak de eerste aanzet voor een gesprek) van een stel dat een echtpaar met kinderen heeft ontmoet die ook de Camino lopen ze willen met elkaar op de foto.
Het echtpaar met de kinderen had ik vanochtend eerder gezien, ze vielen direct op omdat ze een kinderwagen bij zich hadden waarop een hoop bagage zat en dan natuurlijk de twee kleine kinderen ( tussen de 5 en 10 schatte ik) die ook elk een eigen rugzak hadden. Het was een stel dat me deed denken aan personages uit een Amisch gemeenschap of het Kleine huis op de Pairie (of hoe je dat ook schrijft).
Vanaf ons terrastafeltje zagen we ze bij een fonteintje staan en Ingrid dacht dat het wel eens Nederlanders konden zijn. We besloten (nieuwsgierig als we waren) langs te lopen en kijken wat voor taal ze spraken.
Dichter bij gekomen dacht ik wat kan mij het schelen ik vraag het gewoon. Het waren geen Nederlanders maar kwamen uit Ierland. Ze waren op 27 augustus uit St.Jean Pied de Port vertrokken, en waren van plan de hele Camino te doen.
Ze sliepen in een eigen tent en kookten ook zelf, de kinderen een jongen en een meisje waren 7 en 9 jaar oud.
Op de vraag of ze het ook leuk vonden antwoorde de vader dat het opstaan (ik weet niet hoe vroeg) wel wat problemen gaf. Dat ze nu al hier zijn betekent dus wel dat ze ook al 500 km gelopen hebben en dat voor kleine kinderen en ik weet over wat voor ondergronden en beklimmingen en dalingen dan is dat toch een hele prestatie. Enerzijds klopt het niet dat je dit met kleine kinderen doet, anderzijds zie ik het ook weer heel geromantiseerd en zie er in gedachtte al een hele film over aan me voorbij gaan.
Rond 17.00 bezoeken we de Kathedraal en het bijbehorende Museum en ook dit keer is weer geweldig mooi om te zien hoe ze zoveel jaar geleden zulke mooie dingen konden maken zonder de kennis en technieken van nu.
In de avond eten we wat simpels en daarna (het is dan al weer 20.00) ga ik aan dit blog werken.
Morgen gaan we weer wat klimmen om donderdag echt een zware dag te hebben.
Hilde:
Wij hebben het programma ook gezien, ook het eerste deel waarin ze elkaar ontmoeten en de herberg begonnen en het vervolg een jaar later waarin de kleine erbij kwam. Het is even kijken of het met onze (dagelijkse) planning uitkomt anders gaan we zeker langs.
Sheila:
Ondanks de vroege starts hebben we geen bijzondere dieren gezien, ik weet nog wel dat we dat bv in Tsjechie wel hadden maar hier tot nu toe niet veel bijzonders. Wel de 2 wilde honden van de week en er zijn ook veel zwaluwen, wat wel jammer is is dat de ooievaar tijd voorbij is want elke kerk heeft wel 1,2 of 3 ooievaarsnesten op de kerktoren. We hadden nog wel verwacht beren op de weg te zien maar ook daar hebben we nog niets van gemerkt, dus het boek ` Beren op de weg` blijft nog even dicht.
Allen:
Onze ` belevenissen ` gaan meest over ontmoetingen met andere Pelgrims en om je daarbij een voorstelling te kunnen maken zou een foto natuurlijk wel mooi zijn. Maar we vinden het net even te ver gaan om zomaar even te vragen of ze ( of met ons ) op de foto willen. Mocht het zo uit komen dat dat wel kan dan doen we dat natuurlijk wat we vinden het zelf ook wel fijn om later nog eens wat gezichten te bekijken.
Zo nu is het wel weer even genoeg voor vandaag , even dit uploaden en dan eens kijken hoe het slaapt met 50 man / vrouw op een zolder.
Geniet van de verhalen en wat een doorzetters zijn jullie .Respect .Echt fantastisch iedere dag om te lezen kijk er echt naar uit dank jullie wel. Groetjes.
.