Dag 17 - 17 sept 2015

Dag 17 - 17 september van Carrion de los Condes naar Terralidos de losTemplarios 26 km 7 uur

Weer een heerlijke nacht achter de rug, het nonnebed met veren en een sprei van zware gordijnstof en lakens waar je maar al te graag tussen kruipt (zelfs alleen) hebben me goed gedaan, het slapen in een Klooster is zo zwaar nog niet. Een blik door de ramen geeft aan dat het droog is en het lijkt ook niet zo hard te waaien dus het ziet er gunstig uit om weer eens een lekkere wandeling te maken.

Dat dachten er meer want het is al vroeg druk op de weg, op zich logisch want vanuit deze plaats naar het eerst volgende dorp is 17 km. Echt een saaie weg is het niet (langs velden met aardappelen, zonnebloemen en best wel veel groen) maar het is wel erg koud en winderig ( en dat is niet van de soep van gisteren) er valt dus ook niet veel over te vertellen behalve dat we daar de MP3 speler bij ingezet hebben om wat afleiding te hebben. Via een kabeltje waren we met elkaar verbonden zodat we naar dezelfde muziek konden luisteren dat is dan soms wel prettig. We gingen vanochtend zonder ontbijt op weg en daarom ging het broodje bij het eerste dorpje (Calzadilla de La Cueza) er echt wel in en hebben we daar een half uur pauze geno9men.
De rest van de weg naar Ledigos en Terradillos was er een met best flinke kiezels die ik ondanks mijn dikke zolen bij elke stap voelde.

Omdat er wel weer heel veel op weg waren hebben we geen risico genomen en zijn gestopt bij de eerste Auberge in Terrallidos de los Templarios en konden daar terecht op een kamer van 10 bedden ( €7,00) en
daar slapen we boven elkaar. Dus we zijn weer vroeg gestopt en daardoor van een slaapplaats verzekerd wat vooral bij Ingrid rust geeft. Vanavond zal het denk wel weer een Pelgrimsmenu worden en daarna vroeg naar bed.


Genieten ?

Soms kan het overkomen dat we alleen maar lopen, eten, slapen en weer lopen en veel reacties gaan over het uitkijken dat je niet te veel loopt, uitkijkt voor blesures en dat we de tijd hebben en die dan ook moeten nemen voor bv een rustdag of een bezienswaardigheid te bekijken.

We zijn blij dat men zo meeleeft en er mogelijk zorgen over heeft maar we kunnen iedereen geruststellen
Van elke dag hebben we tot nu toe genoten, we weten ook wel dat we somige dagen te veel lopen maar anderzijds is het ook telkens weer een uitdaging/beproeving om een bepaalde afstand te overbruggen.
Maar we kijken echt wel uit niet te ver te gaan want we willen `m natuurlijk ook uit lopen zeker nu we vandaag volgens ons boekje over de helft zijn. Wat zeker (bij mij althans) mee speelt is dat ik het leuk vindt om te doen maar ik kijk er ook al weer naar uit om straks weer thuis te zijn bij onze kinderen en kleinkinderen.
We hebben er 2 maanden de tijd voor maar als we het in 5,5 week gaan redden dan heb ik daar straks ook nog een paar weken voor of wellicht ook nog een weekje echt samen. Bij de voorbereidingen was ik wel degene die aangaf het rustig aan te willen doen en onderweg de tijd te nemen om in bepaalde steden bezienswaardigheden te gaan bekijken want we waren er dan toch in de buurt. Nu zie ik dat wel heel anders, onderweg kom je zoveel kleine bezienswaardigheden tegen (van een kerk, tot een vervallen gebouw, plaatselijk kunstwerk enz) dat de behoefte aan iets groters te zien er niet eens is en daar komt bij dat een museum bezoek met een rugzak om ook niet echt handig is.

Waar we ook van genieten zijn de momenten die we samen hebben als we wat eten onderweg, vaak komen we een bankje, muurtje of iets anders tegen waar we dan ons broodje van de bakker voorzien van beleg en kijken wat er zoal aan Pelgrims voorbij komt of we zitten juist op een plekje om ze even te ontwijken.
Een Camino lopen doe je voor je zelf (in ons geval met z`n tweetjes) en de invulling onderweg bepaal je vaak terplekke. Dus we zijn heel blij met de tips en zorgen maar we weten zeker dat als je `m ooit zelf eens zou lopen (al is het maar een week ) je het dan heel anders ziet dan wanneer je zoals nu meeleest.

Volgens ons boekje nu nog 380 km maar het blijven Spaanse km :)